سخنرانی علی طهماسبی به مناسبت شب قدر ( دوم اردیبهشت 1401) در مشهد
فایل سخنرانی حدود یک ساعت در فرمتmp3
اولین ثمره‌ی توهم جاودانگی قتل برادر به دست برادر بود. بسیاری از حاکمان همین توهم جاودانگی را داشتند شاعران درباری مدام برای جاودانگی شان قصیده می‌سرودند، و اتفاقا دین را هم پناه‌گاه خود کرده بودند چندان که فقیهان و مفتیان هم معمولا در کنار همین حاکمان متوهم بودند و دین را به آن گونه توجیه می‌کردند که مطابق خواست قدرت حاکم باشد.
اما اگر در ادب و عرفان غیر درباری، ابوالحسن خرقانی و ابوسعید و خیام و عطار و مولوی و به ویژه حافظ هر کدام را که نگاه کنیم مهمترین کارشان این بود که توهم جاودانگی را از سر بیرون کنند و و پیام دومشان صلح و دوستی و عشق بود. حالا که عمر جاوید نداریم، چرا تلخ کامی نصیب خود و دیگرا کنیم؟ جنگ ها برای چیست؟ جز برای فزون‌طلبی و برتری جویی؟
