سلطان مبارزالدین محمد، اوقات فراغت را قرآن می‌خواند. همه‌ی خلق را امر به دین داری می‌کرد چندان که بسیاری را به جرم بد دینی گردن زد و به این سبب "سلطانِ غازی" هم لقب گرفت و ظاهرا برای تقویت سپاه اسلام هم افزون بر انواع خراج، اموال موقوفه را هم به خزانه‌ی خود سرازیر کرده بود. اما حاصل مجاهدات سلطان را، حافظ این گونه ارزیابی کرده بود که: 

جز قلب تیره هیچ نشد حاصل و هنوز           باطل در این خیال که اکسیر می‌کنند