.
در بیت ساقی نامه، خواننده در نگاه اول فکر میکند که: بله روشن است که جهان فریبنده است. اما آوردن کلمهی "قصه" در مصراع اول، و "شبِ آبستن" در مصراع دوم، چیز دیگری میگوید، همان قصه، یا قصههایی که جهان پیش روی آدمی میگشاید و آدم می پندارد روشن است، بسا که همان قصهها فریب باشد. در مصراع دوم هم توصیه میکند که صبوری کنیم. به تعبیری دیگر از داوریهای زود هنگام پرهیز کنیم، تا از این شبِ آبستن چه زاده شود!